کوچش

یا دیان

بین سیزده آبان و شانزده آذر یک ماه و چند روز بیشتر فاصله نیست،اما خدا میداند بر ما چه گذشت تا از آن به این برسیم!

حقیقتا هیچ کدام آش دهن سوزی نبودند و نیستند،یعنی اگر مبنای دانش را بگذاریم همین چیزهایی که یادمان میدهند در حقیقت هیچ به دست نیاورده ایم!

مهم ترین درس ها همان است که توی هیچ کلاسی یادشان نمیدهند و اصلا همین است که مهمشان میکند،درس سوختن،خاکستر شدن ،سرگردانی و پرواز.

با این تفاوت که حالا تنها تری و جاده لغزنده تر و پر از چاله چوله زمینی و هوایی،و قشنگی اش به همین تنهایی ها و افتادن ها و بلندشدن هایش است.

بعدا بیشتر مینویسم،علی الحساب روزتان مبارک!علی الخصوص ترم اولی های از مدرسه در آمده که حرف مرا بیشتر میفهمند..